We hebben vannacht weer goed geslapen en het was niet zo warm. We zien dat het vannacht nog geregend heeft, maar daar hebben we niets van meegekregen.
Vandaag gaan we naar Monument Valley. Hopelijk zijn de weergoden ons de laatste week wat beter gezind, maar het weerbericht geeft reden tot twijfel hierover. Ook daar vanavond tussen 5 en 10 kans op thunderstorms. We hopen dat onze Sunset Tour wel door kan gaan en dat we dan ook nog iets van een sunset zien. Het weer begint wel een beetje een dingetje te worden merk ik.
We hebben in de camper gedoucht, want bij je haar doen en scheren is een spiegel toch wel makkelijk.
Om 9.15 uur, met 99424 mijlen, vertrekken we weer naar highway 160. Die heeft ons de laatste dagen al door de meest diverse landschappen gebracht en ook vandaag is het zeker niet verkeerd.
Al snel wordt de grond wat roder en iets later verschijnen zelfs hier en daar al wat rode(re) rotsjes. We komen ook langs een formatie die verdacht veel op een effen rode versie van Bryce van opzij in het klein lijkt.
In Kayenta doen we een paar boodschappen bij Basha's. Een verrassend grote, prettige supermarkt. We kopen een meloen voor $ 0,29! Daar nemen we even afscheid van de 160 en gaan de 163 op en het Monument Valley gevoel komt vrijwel meteen weer naar boven. De camping Goulding's Lodge is snel gevonden, want het kan hier nl. niet missen en we kenden van vorige keer ook nog de weg. Na alle aardige indianen van de laatste dagen treffen we hier in de receptie gelukkig weer een ouderwets chagrijnige. Niet alles verandert met de jaren dus.
De weersvoorspelling ziet er goed uit: 34 C en 0% regen. Als dat toch eens waar mag zijn. We besluiten na de Sunset Tour, dus vanavond laat, onze elk op de bbq te gooien.
 |
Een rondleiding door de camper |
 |
| Bed van Idse, nu ingeklapt, anders stoot je steeds je hoofd als je naar de cabine wilt |
Vanmiddag een beetje luieren. Het is nu 1 uur en het begint al aardig vol te lopen hier. Opvallend veel Cruise America campers. Vanmiddag wat gelezen en geïnternet: plannen gemaakt voor een volgende Amerikareis, een broodje gegeten en vroeg aan de chippen gegaan, omdat we om 17.15 uur weggaan en laat eten.
We komen veel te vroeg aan bij The View Hotel, waar we ons in de lobby moeten melden bij Monument Valley Safari en gaan daarna buiten nog even van het uitzicht genieten. Om 6 uur horen we dat we de jeep met nog 5 anderen delen. Een Amerikaans gezin met 3 pubers. Clint is de gids en blijkt een goede te zijn. We rijden het park in over de onverharde weg en hobbelen en bobbelen alle kanten op. Al snel stoppen we voor de uitleg van het programma en de mesa's, butte's en ander moois. Ook kunnen we even snel shoppen bij de indianen die sieraden verkopen en ik vind eindelijk een cadeautje voor Esther. Dan weer verder. De weg wordt spectaculairder, evenals de omgeving. We kijken binnen in een hogan (indiaanse woning) waar een indiaanse vrouw een demo geeft van kaarden en spinnen. Eigenlijk ook weven, maar daar is ze nooit aan toe gekomen. De dochter van de Amerikanen heeft nl.lang haar en dat wordt op indiaanse wijze opgestoken. De geweven kleden zijn wel mooi, maar onbetaalbaar. Een van ongeveer 60 x 80 cm kostte $ 800,-!!
Hierna gaan we het terrein in wat alleen toegankelijk is voor tours met een gids. Hier wordt de weg nog hobbeliger. We stoppen o.a. bij de Big Hogan, een halve grot met in het midden bovenin een gat. Je kunt hier een adelaar in zien als je op een bepaalde manier tegen de wand aan gaat liggen. Wij zien hem niet, maar wel het gat waar Harrison Ford door afdaalde als Indiana Jones in de slangenkuil. Clint speelt fluit en de akoestiek is prachtig. Meteen om de hoek is nog zo'n soort grot. We zien nog petroglyphen van zo'n 3000 jaar oud en Clint wijst ons een plant aan waarvan het blad werd gebruikt om verdovende pijlen te maken. Een heel klein beetje is voldoende om al een poos onder zeil te gaan.
Er lopen regelmatig eenzame of kleine groepjes koeien en paarden rond. Bij de Totempaal vertelt Clint dat deze gebruikt is in de film The Eiger Sanction.
 | |
| de Totempaal |
Hoewel het steeds schemeriger werd en we nog lang niet terug waren, nam en gaf Clint alle tijd om te vertellen en foto's te maken. Hij gaf ook tips voor de beste plek en instelling van het fototoestel. Achter ons, boven de bergen, was het flink aan het bliksemen. Dat was prachtig om te zien, want die bliksemflitsen lichtten helemaal oranje op.
We hadden een tour van 2,5 uur en omdat we pas om 21.15 uur i.p.v. 20.30 uur terug waren hebben we hem de 5 minuten die we te laat vertrokken maar vergeven. Het was een geweldige belevenis en een goede keus voor Monument Valley Safair's.
Maar.... we hadden nog niet gegeten. We hadden bedacht dat te doen als we terugkwamen, maar nu het al zo laat was, en donker, leek een bbq niet echt een goed idee. Dan maar de braadworsten in de magnetron ontdooien en spaghetti maken. Om 22.00 uur zaten we stoffig, maar voldaan aan tafel.
We hebben nog even het stof afgedoucht en zijn naar bed gegaan.